Afgelopen dinsdag vertelde ik op Instagram dat ik ’s avonds zou gaan lesgeven. Nadat ik ’s avonds een foto had gepost van de ijsbaan (en mijn kunstschaatsen) ontplofte mijn Instagram… Haha! Blijkbaar heb ik nooit eerder verteld dat ik “vroeger” heel veel aan kunstschaatsen deed en vonden velen dat nou juist een leuk weetje, haha! Ik begon met schaatsen toen ik 6 jaar was en moest helaas stoppen op mijn 17^e/18^e in verband met een rugblessure. Ik heb namelijk artrose in mijn rug, helaas. Schaatsen was een heel groot deel van mijn leven, want ik schaatste ongeveer 4 tot 5 keer per week. Dat ik dat nooit heb gedeeld is niet zo heel gek dacht ik, want ergens heeft het ook niet heel veel te maken met wat ik nu doe. Tot ik dinsdagavond in bed lag en dacht: met het schaatsen heb ik ook best wel veel gereisd! Er kwamen weer heel veel herinneringen naar boven, waardoor het even duurde voor ik sliep… 😉 Maar mocht je het leuk vinden om te lezen, hierbij deel ik een aantal reismomenten binnen mijn hele kunstschaatsverleden 😉

Mijn allereerste “vliegervaring” was voor het schaatsen.

Ik ging voor een wedstrijd naar Genève, met het vliegtuig. Het was voor mij de eerste keer dat ik in een vliegtuig zat. Toen we daar eenmaal waren bleek dat de wedstrijd niet doorging, omdat er iets mis was met de koelinstallatie of iets dergelijks. Een deel van het ijs was gesmolten, dus een wedstrijd houden was “wat lastig”… We hebben er alsnog leuke dagen van gemaakt: we zijn gaan skiën en snowboarden. Ik viel met m’n snowboard vol op m’n hoofd en heb er nog een hersenschudding aan overgehouden….. Schoenmaker blijf bij je leest zeggen ze dan, toch?

Mijn (volgens mij) 9^e verjaardag vierde ik tijdens een schaatskamp in Willingen.

Ik ben begin juli jarig en dat valt soms in de zomervakantie. Zo ook deze zomer, waardoor mijn verjaardag tijdens dit schaatskamp was. Ze hebben er een heel feest van gemaakt met taart en cadeautjes (ik kreeg Jenga!). En uiteraard kon ik gewoon lekker schaatsen op mijn verjaardag! Tijdens deze kampen gingen we ook altijd een keer zwemmen en een keer bowlen. Het was altijd erg intensief zo’n kamp, maar ook zo leuk!
Mijn laatste kamp in Willingen is alweer een paar jaar geleden, maar toen ging ik mee als trainer. Er komen dan toch weer leuke herinneringen naar boven 🙂

We hadden jaarlijks een schaatskamp in Auxerre.

Hoe vaak ik daar wel niet geweest ben… Het was daar altijd een feestje! We logeerden in een hotel dat bijna naast de ijsbaan lag. Onze dagen zaten vol met droogtraining, ijstraining en kürtraining. Ook liepen we regelmatig naar de “Cora”, zo’n hele grote Franse supermarkt. Direct een soort looptraining 😉 We hebben zelfs een keer mee mogen schaatsen met een show op deze ijsbaan, zo leuk! Inmiddels weet ik dat er ook wijngaarden rondom Auxerre te vinden zijn. Toch maar een keer terug gaan dus! 🙂 Schaatsen mee, wijn proeven… Ik zie kansen 😉

Jarig tijdens het schaatskamp in Courchevel.

Ik kan me niet meer zo goed herinneren hoe oud ik hier werd, maar ik weet nog wel dat er speciaal voor mij een taartje gemaakt was! Hier stonden ook schaatsers op het ijs die later mee zouden doen aan het WK en de Olympische Spelen, dus voor mij was het super interessant om ook tijdens deze kampen ter inspiratie naar andere schaatsers te kijken.

Ik deed ook nog wel eens mee aan een show 😉

Ik heb ook ooit een zomerkamp van het schaatsen gehad in Barcelona.

Mijn ouders hadden besloten dat ik met dat kamp mee mocht doen, maar dat wij niet in Barcelona zouden zitten. We zouden dit kamp combineren met onze zomervakantie, dus stonden wij op een camping in Blanes. Wij zijn dus een week lang vanaf de camping op en neer naar Barcelona gereden om daar te trainen. De ijsbaan lag midden in het centrum van de stad, voor mijn gevoel lag het echt ergens tussen de huizen. ’s Ochtends training, ’s middags weer in mijn bikini aan het zwembad. Een bijzondere combinatie 😉 Ik heb tijdens deze vakantie trouwens een heel verkeerd beeld gekregen van Barcelona. 5 jaar geleden ging ik voor het eerst weer terug naar deze stad met het idee dat het niet zo’n mooie stad was. Zo, had ik dat even verkeerd in mijn hoofd zitten 😉 Ik vind het nu 1 van de mooiste steden van Europa!

Het moment waarop ik echt door kreeg dat het niet goed zat met mijn rug, was op het moment dat ik in Italië was voor een wedstrijd.

Die wedstrijd heb ik dus uiteindelijk ook niet gereden, hoe zuur dat ook was. Ik kon ’s ochtends mijn bed niet meer uitkomen, hoe moet je dan in hemelsnaam sprongen en pirouettes op het ijs doen? Mijn coach en ik hebben toen besloten om er maar wat van te maken, dus we hebben de omgeving bekeken. Zo goed en zo kwaad als dat kon, omdat ik natuurlijk vrij veel last had van mijn rug. Thuisgekomen bleek inderdaad dat ik niet meer op het niveau kon schaatsen waarop ik altijd schaatste. Ik ben toen een paar jaar helemaal gestopt met zelf schaatsen. Lesgeven deed ik nog wel, maar ook dat was met mijn rug niet heel fijn. Ik kon niet zo lang achter elkaar op mijn schaatsen staan. Tot ik bij een rugkliniek terecht kwam die mij hele goede oefeningen gaf, waardoor ik weer wat meer kon functioneren. Een aantal jaar geleden heb ik nog een paar keer zelf les gehad, maar toch is dat anders… Nu geef ik zelf incidenteel weer les (iets met, jong gezin en eigen bedrijf, dus wat minder tijd), om anderen te leren wat ik altijd met heel veel plezier heb gedaan!

Ik heb zelf niet veel foto’s of filmpjes van het schaatsen, dat vind ik soms wel jammer. Maar goed, de herinneringen blijven wel! 🙂 En zo hebben jullie een beetje een kijkje gekregen in wat ik vroeger met mijn tijd deed…. Vooral veel schaatsen 😉 En dit was nog maar een deel van de buitenlandervaringen met het schaatsen. Ik begin een beetje te zien waar ik het “reisvirus” heb opgelopen… 😉